Ik tik dit stukje in mijn groene jurk met bloemen
Dit is Diva, de kat. Ze woont nu al vier jaar bij ons, dus het wordt tijd dat ik haar voorstel. Diva heeft een paar peperdure panty’s van Wolford opengehaald (Hemapanty’s dan weer niet), maar verder is het een gevoeglijk kattebeest.
Ze is niet mijn poes, Diva hoort bij de kinderen. Dochter en zoon hadden in de eerste instantie hun zinnen gezet op een leeuw, daarna deden ze water bij de wijn en vonden ze een aap eventueel ook goed, en na lang soebatten (‘wij mogen ook niks!”) kwamen we uiteindelijk uit op een poes. We plukten Diva via een tweet van internet, een klein grijs katje uit een nest van zwarte en grijze katjes. De deal: ik financier, de kids verzorgen.
Diva en ik hebben geen warme vriendschap. Diva houdt van zoon en dochter, dat blijkt uit alles. Ze rent naar het raam als ze wegfietsen naar school en kijkt ze klagelijk mauwend na totdat ze aan het gezichtsveld onttrokken zijn. Komen ze uit school (zelf heb je nog niets gehoord), dan rent ze naar de deur om ze te verwelkomen. Doet ze bij mij niet. Als de kinderen het weekend bij hun vader zijn, zeg ik traditiegetrouw: “Zo Diva, het is nu jij en ik.” Alsof je aangespoeld bent op een onbewoond eiland met iemand waar je werkelijk niets mee hebt. Diva en ik dulden elkaar. Soms roep ik voor de lol bij de deur, als ik wegga en wij noodgedwongen met zijn tweeën in dat huis wonen: “Doei Diva!” maar ik weet dat ze gewoon blijft zitten waar ze zit, ze kijkt niet eens op. Het interesseert haar echt niet of ik kom of ga. Ik mag haar voer en water geven, en daar mag ik blij om zijn.
Maar de laatste tijd wordt de band ietsje beter. Als de kinderen er niet zijn, en ze is daar zeker van, komt ze tegenwoordig nog wel eens vrijwillig bij me zitten. Spinnend. Het lijkt zowaar wel of we elkaar mogen. Ze wordt ouder en milder. Dat merk je. Rende ze vroeger als een gek door de kamer, horizontaal, één grote grijze streep, nu zit ze eindeloos in de vensterbank door het raam te staren. Beetje naar de bomen kijken. Naar de mensen die komen en gaan. Totdat zoon en dochter thuiskomen, dan komt ze in actie. Verder zal het haar tijd wel duren.
Het is leuk, zo’n andere entiteit in je huis. Een andersoortig levend wezen, dat er gewoon is, dat geniet van de zon en het leven. Domweg gelukkig in de vensterbank.
jurk, St Martins, laarzen, Sacha.
