Bonjour 2023. Rond middernacht staan we op de brug over de Jutfaas bij Ledig Erf in Utrecht. Het vuurwerk spiegelt soms op het water. Schijnen en verdwijnen. Er zijn medemensen met een glas in de hand. Anna heeft sterretjes mee. “Maria!” Een oude fling van vroeger staat ook op de brug. Hij is nog geen spat veranderd, behalve dat hij iets meer een buikje heeft, maar dat hebben we allemaal. Een terugzipper naar een vrolijk moment in de tijd. We proosten. Dan gaat hij weer door, mee met zijn tienerzoons, die ergens bij de grachten iets af willen steken. Een aangename ontmoetingsflits, net op de scheidslijn van een nieuwe periode, want zo voelt een jaarwisseling.
22 was het jaar waar de reisgenoot en ik veel hebben gereisd. Vorig jaar zaten we rond deze tijd in Nice, in mijn jurk flaneerde ik over de boulevard. 22 was ook het jaar dat we allebei een andere afslag namen tijdens onze reis. Het jaar dat ik voor het eerst van mijn leven een novelle heb geschreven, die inmiddels genomineerd is voor de Indy Awards én genomineerd voor de Libris mooiste cover van het jaaraward. (Boek is nog steeds te koop trouwens, zie de tab ‘winkel’ op deze site.) Het jaar waarin op mijn werk in Tilburg werkelijk alles op zijn kop staat. Het jaar dat de kinderen de liefde vonden. Het jaar dat mijn nieuwe vriendin Sofia ineens uit de kruitdampen van Kiev tevoorschijn kwam en bij mij kwam wonen. 22 was een mooie schakel in de ketting van het leven.
Ik heb mantra’s voor het komende jaar en daarna.
-
Heb geduld.
“Problemen zijn er om op te lossen” was mijn adagium, het motto van ongeduldige mensen. Maar wat gebeurt er als je niets oplost? Dan lost wellicht iemand anders het op, en dat gebeurt misschien nog wel beter dan dat jij het zou doen. Óf het probleem lost zichzelf op, doen de natuurlijke processen hun werk. Ongeduld heeft te maken met iets in de hand willen houden. Geduld heb je door vertrouwen in jezelf en De Loop Der Dingen, door ruimte te geven en niet door ruimte te annexeren. Ik wil geduld trainen.
-
Alles stroomt.
Of, anders bezien: alles gaat voorbij. Wat een rustgevende gedachte! Natuurlijk wil je soms een moment vasthouden. Dat mooie moment met je geliefde, die prachtige zonsondergang. Het kan niet. Maar juist die stroom en die veranderlijkheid, maken het leven. Liefde zal veranderen, meanderen, groeien, een andere weg zoeken. Niets is voor altijd. En dat geeft niet, dat is juist goed. Er zullen kansen komen, nieuwe vergezichten, nieuwe manieren. Na zonneschijn komt regen en na de storm is er stilte. Het moment is absoluut en zelfs dat is tijdelijk, zoals vuurwerk. Daarom moet je het allemaal niet zo zwaar nemen. Lichtvoetig je pad gaan, omdat je weet dat dit pad door zal gaan tot je dood, en misschien nog wel daarna. Vertrouw op je weg en op de stroom.
-
Kijk niet teveel achterom
Je kunt beter het beleefde als levenservaring inzetten voor je levenspad. Bewaar mooie momenten als parels in de schatkist van je geheugen. Ook in het narratief van de bijbel en de mythologie wordt achterom zien afgeraden. Kijk je om, dan verander je in een zoutpilaar, zoals de vrouw van Lot bij de vernietiging van Sodom en Gomorra, Of de liefde valt terug in de afgrond, zoals Euridice omdat Orpheo achterom keek. Vooruit kijken betekent vertrouwen hebben in je levenspad en in jezelf. Bewandel je pad, en sta stil bij de vergezichten want die zijn er slechts sporadisch.
Kortom: moedig voorwaarts in 23! Gelukkig nieuw jaar, lieve lezer!
