In dit schrijven leg ik je uit waarom ik terug ga naar mijn oorspronkelijke naam “Anna Maria”. Ik ben bijna veertien en zit in de trein vanuit Groningen onderweg naar een school waar ik niet naartoe wil. Ik overweeg om door te rijden, naar de grote stad Utrecht of nog...
beschouwend
De wereld is een containerhuis
Toen ik op een verloren moment op facebook keek, zag ik een containerhuis. Er was net een goedertrein voorbij gedenderd, wat meestal vijf minuten vertraging betekent. Op het gure station staand, zag ik op het venster van mijn telefoon het containerhuis. Men had een...
Alles stroomt. Over de oudste generatie.
Mijn moeder zit op de rode leunstoel bij de open haard. “Wat ben ik blij dat je er bent,” zegt ze. Haar hele gezicht straalt. Er is een conditiefiets in het huis gekomen, voor beweging. Mijn vader maakt koffie en heeft lekkere koeken gekocht. “Heerlijk, Dries,” zegt...
Failliet? Akelig, maar er is een andere kant.
Goed nieuws: sinds 2013 gaan er steeds minder familiebedrijven failliet, volgens de recente cijfers van Centraal Bureau voor de Statistiek, hoewel er weer een kleine toename is van failliesementen is het afgelopen jaar. Hoe erg is het om failliet te gaan? Het eerste...
Hulp vragen of geven
De meeste mensen deugen (volgens mij) "Mag ik iets vragen," zegt de blinde man. "Waar is hier de trap naar beneden?" Loopt u even mee, hou me maar vast," zeg ik. Hij pakt me bij mijn arm. "Kan dat wel, mist u de trein dan niet?" vraagt hij. "Nee hoor, ik heb nog drie...
Carpe Diëm in Vallebona
Plezier is een rode draad die ik hier in Vallebona ontdek in de twee weken dat ik hier zit. Vallebona is een klein sprookjesachtig plaatsje aan de Ligurische kust van Italië. Smalle straatjes, klimmen en dalen, veel bloemen en weinig toeristen. De straatjes zijn zo...
Geen geld en geen rijbewijs, hoe kom je weg uit je Italiaanse dorp?
Noem het slordig dat ik er niet aan gedacht heb contant geld mee te nemen naar het middeleeuwse dorpje Vallebona in Italië. Francesca van het pizzarestaurant is al niet de toeschietelijkste: 'Ik spreek geen Frans of Engels. Alleen italiaans." En ze kijkt niet of ze...
van de moeder en de dochter op een maandag
Dat ik ’s avonds in de Kromme Rijn zwem, is tot daar aan toe. Ik ben inmiddels de schaamte voorbij, dat jonge lijf van dertig jaar geleden heb ik niet meer, je doet je jurk in de waterdichte tas en springt het water in. En zwemt als mens, vrouw, persoon,...
Ga toch zwemmen
Je kunt duizend kilometer naar Italië reizen om in een andere wereld te zijn, wat ik over een paar weken ook ga doen, maar in wezen zit die andere wereld om de hoek. Bijna elke ochtend ga ik zwemmen in de rivier bij mijn huis. Er zijn in de stad een paar groepen die...
Pleidooi voor Biden, Poetin en Trump in dezelfde knarrenhof
De wereld wordt bestuurd door krasse knarren. Poetin is de jongste knar, 71 jaar. Daarna volgt Donald Trump, 77 en de nestor is Biden, met 81. Het probleem met oude mannen is dat ze nog opgevoed zijn in een cultuur dat het mannelijke deel van de wereldbevolking...
Op het kruispunt: mijn eerste schreden op het theologiepad.
Voor mijn studie theologie (VU, start januari) zijn we bezig met de onderwerpen waarden, kruispunten en voorbeelden in je leven. 32 jaar geleden kreeg ik een metafysisch doorkijkje naar later, zonder dat ik het besefte. En later kreeg ik zelfs een terugblik naar dat...
In memoriam Sis van Rossem
Inmiddels een jaar geleden is Sis van Rossem overleden. We zullen haar niet vergeten, haar naam zij met ere genoemd. Vroeger hebben we nog les van haar gehad, tijdens onze studie Nederlands. Mijn vroegere studiegenoten en ik apten erover vanochtend. We zijn allemaal...