Ik was even bang dat Pim overleden was. Pim is mijn buurman. Niet letterlijk mijn buurman, hij woont een blok verder, maar wel dermate buurman dat hij het vaste rustpunt in mijn leven is. ’s Ochtends als ik naar mijn werk fiets, zit hij al voor zijn huis te vissen. In...
Columns
Pasen: de banaliteit van het kwade en van het goede #mini-essay
Goede vrijdag en Pasen: de banaliteit van het kwade en van het goede Op Goede Vrijdag zagen we de film ‘Wannsee’, over de vergadering in Berlijn, waarin besloten werd hoe het jodenvraagstuk definitief op te lossen. In twee uur tijd werd besloten hoe en waar de elf...
Waarom niets zo leuk is als 50 jaar
Ik ben al een paar weken 50 jaar en het begint te wennen! Niet meer dat lullige 49, zo’n net-nietleeftijd, maar gewoon, keihard een halve eeuw. De studenten en mijn kinderen vinden dat ik al met één been in het graf sta, zelf heb ik dat idee helemaal niet. Ik zwier...
Toen Sofia bij ons was #in memoriam
“Zitten, niet bewegen,” zegt Sofia ruim een week geleden. Ze ligt in het ziekenhuis en heeft haar schetsboek gepakt. Ze wil me tekenen. Ik lach en wijs iets aan. “Niet lachen en niet wijzen,” sommeert ze. “Zo kan ik je niet tekenen. Stilzitten.” Gefocust trekt ze...
videokunstwerk van een vriend: “De future is female!”
Hoe uit een vergissing via social networks een videokunstwerk ontstaat. Een mooie jurk, van Moniek Miedema, gekocht in Groningen. Vriend Arie Willem ken ik nog van mijn Abstedetijd. Ik heb een tijdje les gegeven op die school. Ik was nog studerende maar er was een...
Groningen, mijn eerste liefde
Dit weekend was ik in Groningen. Oorspronkelijk kom ik daar ‘van weg’. Ik woon overigens langer in Utrecht dan ik ooit in Groningen heb gewoond. Ik ben opgegroeid in Haren. Dat verdoezel ik meestal, want nooit reageert iemand daar neutraal op. De Noordelingen zeggen:...
Alles stroomt in 2023
Bonjour 2023. Rond middernacht staan we op de brug over de Jutfaas bij Ledig Erf in Utrecht. Het vuurwerk spiegelt soms op het water. Schijnen en verdwijnen. Er zijn medemensen met een glas in de hand. Anna heeft sterretjes mee. “Maria!” Een oude fling van vroeger...
Titanic 2.0
Tien jaar geleden, 2012. Ik voelde me een Oosterse prinses in deze jurk van Addy van den Krommenacker. Liep ik erin, dan waaiden de voile zijkanten op. Ik was op een feest van de Persgroep op het Cruiseschip s.s. Rotterdam. De lichtjes van het feest waren al vanaf...
De dood van een apparaat
De dood van een apparaat. Hoe vallen laptops? Niet anders dan dat je van de trap valt. Je mist een trede, omdat je net je jurk recht trekt, zoiets, en voor je er erg in hebt flikker je ruggelings naar beneden. Ik weet er alles van, lees maar. Zoiets gebeurde met mijn...
Reizen zonder reisgenoot
Nu de reisgenoot en ik een verschillende afslag hebben genomen, wandel ik in een ander landschap. We hebben onze tenten opgebroken en zijn voortgegaan. Een omhelzing op het kruispunt, en door. Het voelt vertrouwd, het nomadische leven. Alleen ben ik niet. Mijn...
oranje ondersteboven
VVoetbal. Sorry dat ik het zeg, maar ik hoop dat we verliezen, dan is deze voetbalonzin voorbij. (en nu heb ik waarschijnlijk een stuk minder lezers...) Nederland is veranderd in een gekkenhuis: we gaan in oranje. We waren al niet echt een stilistisch vooroplopend...
Waarom we op jurkendieet moeten
jurkendieet Anna appt: ‘Wat zou jij doen, een groter huis kopen of tien vuilniszakken kleding wegdoen?” Een groter huis kopen, app ik terug. Maar daar heeft ze op dit moment geen geld voor, dus dan wordt het toch tien vuilniszakken wegbrengen naar het goede doel. Ze...