verhalend
Op het station bots ik tegen een komkommer op. Een eind verderop loopt Woody Woodpacker en zelfs Sinterklaas is voor de gelegenheid terug in het land. Geen schimmel, wel een staf. Het was carnaval afgelopen weekend. Als Noordeling ken ik het niet. Bij ons had je geen...
Mijn Oekraïense vriendin Sofiia Farakh is inmiddels twee jaar overleden. Voor Trouw schreef ik een stuk over onze vriendschap Hier publiceer ik het artikel nog een keer, als een in memoriam voor een zeer bijzondere vrouw. Tekst, Anna Maria van Willigen, foto: Gerard...
Toen ik op een verloren moment op facebook keek, zag ik een containerhuis. Er was net een goedertrein voorbij gedenderd, wat meestal vijf minuten vertraging betekent. Op het gure station staand, zag ik op het venster van mijn telefoon het containerhuis. Men had een...
Mijn moeder zit op de rode leunstoel bij de open haard. “Wat ben ik blij dat je er bent,” zegt ze. Haar hele gezicht straalt. Er is een conditiefiets in het huis gekomen, voor beweging. Mijn vader maakt koffie en heeft lekkere koeken gekocht. “Heerlijk, Dries,” zegt...
De meeste mensen deugen (volgens mij) "Mag ik iets vragen," zegt de blinde man. "Waar is hier de trap naar beneden?" Loopt u even mee, hou me maar vast," zeg ik. Hij pakt me bij mijn arm. "Kan dat wel, mist u de trein dan niet?" vraagt hij. "Nee hoor, ik heb nog drie...
Noem het slordig dat ik er niet aan gedacht heb contant geld mee te nemen naar het middeleeuwse dorpje Vallebona in Italië. Francesca van het pizzarestaurant is al niet de toeschietelijkste: 'Ik spreek geen Frans of Engels. Alleen italiaans." En ze kijkt niet of ze...
Dat ik ’s avonds in de Kromme Rijn zwem, is tot daar aan toe. Ik ben inmiddels de schaamte voorbij, dat jonge lijf van dertig jaar geleden heb ik niet meer, je doet je jurk in de waterdichte tas en springt het water in. En zwemt als mens, vrouw, persoon,...
Je kunt duizend kilometer naar Italië reizen om in een andere wereld te zijn, wat ik over een paar weken ook ga doen, maar in wezen zit die andere wereld om de hoek. Bijna elke ochtend ga ik zwemmen in de rivier bij mijn huis. Er zijn in de stad een paar groepen die...
Ik was van mijn step geflikkerd, want ik had het wiel er niet goed ingeklikt, lang verhaal en het bomt verder ook niet, het komt erop neer dat ik bloedend binnen kwam gestrompeld bij de fietsenmaker, voorwiel in de hand. Hij had de step in één tel gemaakt. “Hoe oud...
Ik was even bang dat Pim overleden was. Pim is mijn buurman. Niet letterlijk mijn buurman, hij woont een blok verder, maar wel dermate buurman dat hij het vaste rustpunt in mijn leven is. ’s Ochtends als ik naar mijn werk fiets, zit hij al voor zijn huis te vissen. In...
“Zitten, niet bewegen,” zegt Sofia ruim een week geleden. Ze ligt in het ziekenhuis en heeft haar schetsboek gepakt. Ze wil me tekenen. Ik lach en wijs iets aan. “Niet lachen en niet wijzen,” sommeert ze. “Zo kan ik je niet tekenen. Stilzitten.” Gefocust trekt ze...
Tien jaar geleden, 2012. Ik voelde me een Oosterse prinses in deze jurk van Addy van den Krommenacker. Liep ik erin, dan waaiden de voile zijkanten op. Ik was op een feest van de Persgroep op het Cruiseschip s.s. Rotterdam. De lichtjes van het feest waren al vanaf...
levensles
Partners
Vinted
