Sommige jurken hangen jaren in de kast. Je wilt ze wel dragen, maar het juiste moment is niet daar. Keer op keer blijft je dress als een vergeten schoonheid achter. Wat moet zo’n jurk zich eenzaam, onbegrepen en hopeloos voelen. Ik kan het weten, want ooit, lang geleden, was ik net als deze jurk.
Ik kleedde me altijd vrouwelijk, had lange blonde haren, extreem lange wimpers, felblauwe ogen en een perzikhuidje. Aandacht van mannen kreeg ik, maar ik zat nog in de jongens-zijn-sukkels-fase. Ik was nog niet toe aan liefde, zoetsappigheid en klef gedoe met jongens. Dacht ik. En dat terwijl al mijn vriendinnen hoteldebotel waren op hun liefjes en de spannendste bedtimestories vertelden over hun eerste keer. Ik was niet zo. En dat maakte me eenzaam. ‘Ik wil me gewoon eerst concentreren op school’, vertelde ik mijn tantes die iedere verjaardag weer vroegen waar mijn eerste vriendje bleef.
Ik zoende met jongens om erbij te horen, maar ik voelde me meer één van hen, dan de vrouw aan hun zijde. Telkens weer ging ik er op uit, gehuld in mijn mooiste jurkjes, hoogste hakken en knalrode lippenstift. Sexy was ik, en dat vonden de boys ook. Toch voelde ik niet de vlinders waar mijn vriendinnen het altijd over hadden. Het verlangen zat er wel. Wat was er aan de hand?
Dat ontdekte ik. Ik trok deze little black dress aan, droeg daarbij bijpassende pumps, kleurde mijn lippen en krulde mijn haar. Ik voelde me vrouwelijk, mooi en bekeken. Zou dit de outfit zijn waarmee ik eindelijk kon voelen wat liefde zou zijn? Na een luxe diner in het casino ging ik samen met mijn tweelingzus en mijn broer op stap. Mijn tweelingzus viel net zoals mijn broer op vrouwen. Zij op vrouwenjacht en ik op mannenjacht, dacht ik.
Daar stond ik. In de kroeg. Op zoek naar mannelijk schoon. Op zoek naar liefde. Plots had ik contact. Felblauwe ogen keken recht in mijn ziel. Ik voelde het. Vlinders. In mijn buik. Maar ik zag geen ruig kapsel. Geen stoere jeans. Geen baardstoppels. Ik zag blonde lokken. Rode lippen. En een zwarte maxidress. Een vrouw? Ik zag haar lippen nonchalant bewegen, zag de twinkeling in haar ogen en voelde me aangetrokken. Ik zat niet in een jongens-zijn-sukkels-fase. Ik was niet dat meisje dat niet verliefd kon worden. Ik kon wel degelijk liefde voelen. Voor vrouwen. Dat ontdekte ik in deze zwarte glitterjurk.
De vrouw is nooit mijn vrouw geworden. Maar deze vrouw liet mij voelen dat ook ik vlinders kan voelen. Ik voelde me bevrijd. Niet meer eenzaam. Niet meer hopeloos. Steeds vaker ging ik met mijn broer en tweelingzus op stap. Met zijn drieën, op vrouwenjacht. Niet langer hing ik deze jurk in de kast, voelde de jurk zich een vergeten schoonheid. Niet langer is dit een vergeten jurk. Net zoals mijn liefde. Ik ben geen vergeten schoonheid. Ik hoef niet eenzaam te zijn. Ik zat in de kast. En mag voortaan van de daken schreeuwen: ‘Ik ben pot, ik verlang naar liefde en het moment is eindelijk daar.’
Info: Jurk, Nelly.com, schoenen, boetiekje in Amsterdam, lippenstift, Max Factor
Tips
- Laat accenten terugkomen in het geheel. Glitters op je jurk met daarbij bijpassende schoenen. Rode lippenstift, gecombineerd met rode nagellak.
- Deze jurk is redelijk ‘over the top’ . Ik dan ook alleen bij speciale gelegenheden. Durf dan ook uit te pakken en te stralen met jurken die je in het dagelijkse leven niet snel uit de kast haalt.
- Een zwarte jurk kun je combineren met zowel een lichte als een donkere panty. In het najaar draag ik een donkere panty en in het voorjaar een huidskleur panty.
