We beginnen met een cliché uit de categorie vrouwen versus mannen: wij vrouwen zijn van de verbinding . De meesten van ons zijn dan ook niet goed in relaties ‘alleen voor de seks’ of one-nightstands. Het past niet bij ons. We moeten het niet willen. Uitzonderingen daar gelaten, uiteraard. Ik ben kritisch ten opzichte van het verschildenken, mannen en vrouwen hebben meer overeenkomsten dan verschillen. Maar heel generaliserend is verbinding er wellicht wel een.
Hoe vaak ik niet huilend een vriendin over de vloer kreeg, omdat ze een verhouding met iemand had aangeknoopt, met de intentie om het alleen fysiek te houden. Er ontstonden verbindingsgevoelens, bij haar. Niet eens zozeer verliefdheid, meer een gevoel dat het zo niet klopt, die geïsoleerde seks zonder liefde. Hij leek nergens last van te hebben, hij vond het wel best zo. Daarna ontstond er een ingewikkelde niet met- en niet-zonder-elkaar-kunnenverhouding. Tussen de lakens was het fijn, maar daarbuiten was het complex. Ze hadden andere verwachtingen. Jammer, want juist die compleetheid, de verbinding tussen ziel, geest en lichaam, is gaaf. Je moet niet gaan tornen aan die drieslag. Ook niet op microniveau.
We verbinden ons voortdurend. Met elkaar, onze familie, onze kinderen. “Vrouwen brengen gezelligheid” is een andere gemeenplaats – en het is waar. Je ziet op een kantoor meteen of er ook vrouwen werken. Er staat een plant in de hoek, iemand heeft een mooie schemerlamp neergezet. Dat heeft allemaal met verbinding en gemeenschapszin te maken. De neiging tot gezamenlijk opereren is constructief, want je kunt er grootse dingen mee bereiken. Je bundelt de krachten. Zo kun je nog eens een toren bouwen. Toen ik in Zuid Afrika was voor Opzij, zag ik hoe al die vrouwen samenkwamen om een stille tocht te houden tegen de verkrachtingscultuur. Hier zou nog wel eens de oplossing kunnen liggen. Niet in de politiek, maar in de kracht van samengebundelde energie, van de verbinding tussen vrouwen. Samen ben je sterk.
De oneliner “dat vrouwen van gevoel zijn en mannen van ratio” klopt dan ook niet. Vrouwen zijn meer van het integrale, verbinding tussen de verschillende gebieden. Verstand, intuïtie, ervaring. Dat vermoed ik.
Zijn mannen dan niet van de verbinding? Zeker wel, het zijn geen autisten. Het werkt alleen anders bij ze, de verhouding tussen autonomie en verbinding. Maar ik ben geen man, ik zit bij het andere kamp. Het komt er op neer dat je dicht bij jezelf moet blijven en je niet aan moet passen als het gaat om dit soort basale innerlijke drijfveren. “Dicht bij jezelf blijven”, dat is het derde cliché in dit korte stukje.
foto: womanswalk, Augustus 2017 Kaapstad
