Voor je er erg in hebt, zit je in je goeie jurk op de boot naar Newcastle. Goede vriend Gerrit heeft het geregeld. Waarschijnlijk organiseert hij al deze voor-een-prikkie-in-het-buitenlandreisjes omdat hij dan mag roken. Ooit heeft hij voor zichzelf de wet ontworpen dat hij alleen rookt in het buitenland. Hij houdt zich heel strikt aan deze regel. Door zijn zelfingestelde voorschrift waait Gerrit om de haverklap over de grens, bij voorkeur sleept hij vrienden mee.
Dit keer dus Newcastle. Je scheept in IJmuiden in en vaart dan een volle nacht en avond naar de overkant, naar Noord-Engeland. “Zijn we de territoriale wateren al voorbij? “ zegt Gerrit terwijl hij op volle zee zijn pakje Gauloise tevoorschijn trekt. Mijn jurk wappert in de wind. Het is tof op dit schip.
Inmiddels zijn we aangemeerd in Newcastle. In de avond flaneer ik met Gerrit over de boulevard. ‘Romantisch he,’ zegt Gerrit nadat hij me gedwongen heeft om tientallen kilometers op 12 centimter door Newcastle te lopen. Het flaneren is inmiddels strompelen geworden, ik hang als een zoutzak op hakken aan zijn arm. “Ik zou er bijna hetero van worden,” gaat Gerrit verder, terwijl ik me op dat moment afvraag of mijn middenvoorvoetbeentjes gebroken zijn. Dat de botjes door uitputting spontaan kunnen knakken. “Wat loop je trouwens raar, “ vervolgt Gerrit, fijngevoelig als altijd, “alsof je dronken bent.” “Van de darjeelingthee zeker,” grom ik.
Newcastle is een stad met onverwachte geheimen. Allereerst heb je de prachtige boulevard langs de rivier De Tyne. Ik weet nu al dat ik terug ga in de zomer, want wat is het hier mooi. Een eind verderop, als je denkt dat het nu wel ongeveer klaar is met de boulevard, is een smalle zijrivier, meer een beek. Daar ligt het gebiedje Ouseborn. In het stroompje liggen kleine boten en er staan oude vervallen huisjes waar waarschijnlijk hobbits wonen. Ouseborn is in opkomst. Oude fabrieksgebouwen zijn omgebouwd tot restaurants en concertzaaltjes. De boel is gepimpt. Kunst op de muren. Oud en jong komt in de pubs, er zijn geen toeristen. Wij kennen dit gebied van de mevrouw die ons jurken heeft verkocht.
Gerrit zal straks wel wakker worden. Vanavond kiezen we weer het ruime sop. Moraal van dit verhaal: wil je er even tussenuit, trek een mooie jurk aan en pak de boot naar Newcastle. Neem Gerrit mee, dan kan hij roken.
info: Jurk, uit Ierland, laarzen, Fred de la Bretonniere, jas, Steps . Fotografie: Gerrit van Oosten, Marieke van Willigen
