Iemand zei pas, zomaar in een bijzin, terloops om iets uit te leggen, ‘een vrouw van middelbare leeftijd’. De schrik slaat me om het hart. Ben ik dat ook? ‘Middelbaar’ klinkt niet goed!
Ik heb het erover met een vriendin die bijna vijftig wordt. Ook zij heeft de schrik in de benen. ‘Vijftig,’ zegt ze ‘Ik word nu echt oud.’ ‘Je bent nog niet op de helft, gezien de huidige medische ontwikkelingen,’ probeer ik te troosten, maar dat maakt het alleen maar erger. ‘Daar gaat het helemaal niet om,’ zegt ze gepikeerd,’ Ik kan niet meer zomaar een jurk aanflatsen, gezien mijn vijftigjarige figuur. Mannen kijken er überhaupt niet meer.’ Op de achtergrond zie ik een man tegen een paal botsen omdat hij zijn nek verrekkend naar haar kijkt. ‘Als je veertiger bent, zoals jij’, gaat ze verder, hoef je je nergens druk om te maken. Je lijf is nog wat het was, je bent niet meer zo onzeker als vroeger, veertig is een toptijd.’
Ze loopt naar de bar om een biertje te halen. Hippe laarzen, rood staartje. Prachtig figuur. Ik besluit dat ik me voorlopig geen zorgen hoef te maken. Je blijft vrouwelijk zolang je dat bent. Pas boven de vijf en tachtig houdt het een beetje op, maar in de ouderdom is iedereen gelijk. Wat is er mis met de middelbare leeftijd? Leeftijd is een gegeven, er valt niet aan te tornen. Relatief is het ook. Ik herinner me nog dat mijn tante jarig was, ze werd 37. Ik had het idee dat je dan dus eigenlijk al met één been in het graf staat, op die leeftijd. Dat blijkt mee te vallen, weet ik inmiddels uit ervaring.
Het leven is een soort cyclus, je begint in de luiers, sommigen eindigen in de luiers. Je begint alleen en je eindigt alleen. Daar tussenin is het een aaneenrijging van fases. Je leert als junior je plaats op de wereld en tussen de mensen te kennen, als medior (de twintigers) heb je nog een korte tijd om daar wat mee te spelen, en dan word je een senior mens, krijg je verantwoordelijkheden, bijvoorbeeld over kinderen. In die fase zit ik nu. Mijn moeder (bijna tachtig) zei: ‘Je zit in een drukke periode van je leven, maar je staat wel in de voorste rij van de samenleving. Alle politieke beslissingen worden door en voor jullie genomen.’ Ze had het over de leeftijd 35 tot pakweg eind vijftig.
Het leven is één groot autodidactisch proces. Niemand kan je leren hoe je het moet doen. Ja, je ouders toeteren in je jeugd wel wat waarschuwingen, maar die lap je vervolgens integraal aan je laars. In een volgende levensfase worden mijn verantwoordelijkheden minder (kinderen uit huis) en vind ik misschien de rust om eindelijk eens een boek te schrijven. Kan ik alles eens wat meer laten bezinken. Mijn levenservaring herscheppen tot iets nieuws. En fysiek? Ik ben niet in verval. Krijg af en toe een rimpeltje meer. Moet mijn figuur iets meer in de gaten houden dan vroeger. Je verliest er de oorlog allemaal niet mee. Ik zou niet eens jonger meer willen zijn. De jeugd staat nog in de knop, daarna ga je bloeien, tot je sterft.
Dit jurkje heb ik nu al een jaar of vijftien. Zou ik hem over vijftien jaar nog aan hebben?
Info:
jurkje, Dept, laarzen, Zalando, roos,Steps, panty’s Oroblu.
Tips:
Ben je ‘van middelbare leeftijd’ ?
- Draag kleren die je buikje (als je die hebt) verbloemen. Wat wijder, of een wikkeljurk
- Geen legging als broek, dat kan sowieso niet meer na je twaalfde.
- Geen kort wijd rokje of jurkje.
- Korte jurkjes mogen best, let een beetje op je bovenbenen. Panty’s (max 20 den) zijn aan te raden.
- Hakken: mee doorgaan tot je erbij neervalt. Ga niet op ‘zekere leeftijd’ over op de platte schoen. Dan ben je oud.
- Niet teveel make-up
- Cultiveer je decolleté (soms kan foundation werken).
- Draag goede lingerie. Goedkoopjes kun je je niet meer veroorloven, gezien de zwaartekracht.
- Ga geen semi-pikante dingen doen, zoals jarretels die ‘stiekem onder een rok vandaan piepen.’ Jarretels zijn prima, maar zorg dat je dat niet ziet. Fluister desnoods je man ‘s ochtends in het oor dat je jarretels aan hebt en ga naar je werk.
fotografie: Rob van Scheers
www.robvanscheers.nl
Wil je zien hoe de fotoshoot ging? Kijk dan naar https://www.jurkenvanmaria.nl/marias-maandoverzicht-februari-2015/ ergens halverwege
