lapzwansjurk

Maanden van te voren plan ik een lummeldag in. Hij valt in de kerstvakantie, een paar dagen geleden. Alle randvoorwaarden voor ouderwets rondhangen zijn er. Geen ingevulde momenten. Geen taakjes of afspraken. Gewoon wakker worden, opstaan en zijn. Doen wat er toevallig op je pad komt en waar je zin in hebt.

Als tiener was ik de koningin van het lanterfanten. Uren was je bezig met nagellakken, je haar borstelen, singletjes draaien. Daarnaast hing je met goede en vage vrienden op pleinen en had het over leraren en alles wat stom was in de wereld, en dat was bijna alles. Je blies wat kauwgombellen. Kwam sloffend te laat de klas in bij Duits. Moest je een briefje halen en de klas weer uit, dus dan vervoegde je je maar weer bij je vrienden die nog steeds daar rond het bankje hingen. “Marieke vindt werken een vies woord,” zei een meneer Verkuyl van Muziek tegen me toen ik 14 was. “Klopt wel,” zei ik kauwgomkauwend. Je deed gewoon geen fuck. Behalve dan bij je bijbaantjes (verkoopster bij Molenkamp Schoenen, babysitten, rekeningen rondbrengen, ‘s zomers bollen pellen), daar kwam je plots wel in actie.

Ik moet dat lummelen nog kunnen, denk ik terwijl ik opsta. Ik lees de krant. Na een uur komt mijn pubertweeling uit bed gestommeld. Kilian gaat met zijn pyjamabroek op half zeven op maximale onderuitzakstand achter de playstation, Kahdra zakt op de bank alsof het haar volgende bed is, en begint op haar rug liggend te whatsappen, een voet tegen de muur. Uit het geluid dat ze voorbrengen, iets tussen een grom en een woord in, destilleer ik een soort van ochtendgroet. Dit het ware lanterfanten, denk ik vol bewondering. Ik sta op en gooi wat broodjes in de oven. Guustflatergewijs eten we de broodjes hangend in de woonkamer op. Het valt mij op dat het de tweeling niet opvalt dat ik niet blaf dat de playstation uit moet. En dat ik de tafel niet heb gedekt. Ze vinden het allemaal best.

Ledigheid blijkt toch niet helemaal des duivels oorkussen. Na lang genoeg te hebben rondgehangen (wat betekent dat je ongeveer hetzelfde doet als anders, maar dan met de woordjes ‘een beetje’ ervoor: een beetje koffiezetten, een beetje mailen, een beetje facebooken, een beetje wasjes draaien, en dat alles in mediterraan tempo) wil je toch iets doen. Ik ga wat informatie opzoeken over onderwerpen die oppoppen in mijn hoofd. Over hoe dat zit met kinderslavernij in de chocoladeindustrie bijvoorbeeld (we aten chocola bij de koffie). Ik noteer invallen in mijn ideeenboek. Ga een beetje de deur uit. Kom wat vrienden tegen waarmee ik een beetje naar de kroeg ga. En ‘s avonds doe ik mijn best op een heerlijke maaltijd voor de kids en voor mij. Want daar heb ik ineens zin in gekregen onder het lummelen. Om iets heel lekkers te maken. Voor mijn kleine intieme luilakkengezin.

‘s Avonds trek ik in de omgekeerde beweging mijn jurk weer uit. Ik zeig luid geeuwend in mijn bed en ga in dezelfde flow nog even bladeren en lezen in wat tijdschriften. Leg een woordje met Wordfeud. Al niksend val ik in slaap. Het is me gelukt. Vandaag heb ik het Pierewaaien tot kunst verheven.

Info: jurkje maat L, Pabo, schoenen Sacha. BH Marlies Dekkers, Riem: Lien&Giel, hoedje: Panizza

http://emphotography.fotoport.nl