We zitten in café De Rat. Frank (‘Arm maar gelukkig’) is er niet. Toon is er wel. Na twaalven begint hij vaak gedichten voor te dragen uit zijn in eigen beheer uitgegeven bundel, maar het is nu al half 1 en hij zit daar nog steeds met zijn jonge jenevertje voor zich uit te staren.
Het is ook te vol. Steeds meer studenten hebben De Rat ontdekt, als zijnde een oude Utrechtse Volkskroeg, zoéén waar de locals komen. “Fantáztisch gewoon.’ Horen we ze met een onvervalst Ceresaccent brallen. Mijn vriendinnen en de andere vaste Ratgasten hebben het niet zo op studenten, hoewel we het zelf zijn geweest. ‘Golddiggers’ noemen we ze.
Een man stelt zich voor, ik heb hem hier nog niet eerder gezien, al zou hij prima in De Rat passen. Eén van mijn vriendinnen kent hem, het is haar buurman. Ze is met hem meegeweest, naar een feestje met Paul Verhoeven. De man is cultuurjournalist. ‘Niet te verwarren met cultuurhomo,’ zegt hij.
Hij vraagt of ik kinderen heb en in Lunetten woon. Of nee, of ik gescheiden ben, ik ben ongetwijfeld gescheiden, vermoedt hij. Ik zeg dat ik inderdaad gescheiden ben, maar ook weduwe. Dat laatste heeft altijd een ontregelend effect, al is het helaas waar. “Wat erg zeg, tjonge,” deinst hij terug. Mooi zo. Uitgepraat. Dat gelul. Maar daar komt de onverwachte rechtse.“Gaan jullie mee dansen, nu?” De cultuurjournalist daagt ons uit.
We dansen in de gewelven onder de Oude Gracht. Hij ziet mijn zwarte hoedje. Hij houdt van hoeden, zegt hij.
Een paar dagen later, in De Rat, doet hij me een blauwe hoed cadeau, want ‘blauw is de kleur van Maria.’ Heldere en warme ogen heeft hij, de cultuurjournalist, en ook een enorme grote bek. “Deze hoed krijg je, omdat ik nu zeker weet dat Maria bestaat.“ Hij zet de hoed op mijn hoofd. Het is echt een geweldige hoed. En omdat ik dit de mooiste verleidingszin ever vind, tik ik er nu een stukje over, speciaal voor mijn collegajournalist van cultuur. Dank je wel voor de prachtige hoed, Rob.
info: hoed Panizza, jurk, Steps, ondergoed, Marlies Dekkers, Laarzen, Fred de la Bretoniere, tas Sacha
