Met dochter Kahdra (12) fiets ik naar de afscheidsmusical van haar tweelingbroer Kilian. Onderweg kan ze wat foto’s maken voor de jurkenblog, bedenk ik.
Ze fietst met haar paardenstaartje voor me. Ze slingert nonchalant, spuugt haar kauwgom in de rivier. Ik roep dat we wat foto’s gaan maken, voor Jurkenvanmaria.
“Doe het zelf!”
Roept ze over haar schouder terug. Onee he. De bokkenpruik. Ik ga naast haar fietsen.
“Het is een kleine moeite,” zeg ik
Ze reageert met een
“pffff.”
“Laat maar,” zeg ik, “Het is geen verplichting.”
Ze snuift geïrriteerd.
“Wat is er?” Vraag ik.
“Ik ben chagerijnig, nou goed.”
O.k. Denk ik, niks zeggen, vooral niks zeggen. Maar Kahdra ligt op een bozige ramkoers.
“Ben jij soms nooit chagerijnig?! Waarom is het erg als ik chagerijnig ben?”
“Jaja helder,” sus ik.
En omdat ze een overduidelijk pesthumeur heeft en er toch niets te redden valt probeer ik:
“Best jammer dat je te chagerijnig bent om twee foto’s te maken. Terwijl je eigenlijk fotografieaanleg hebt en je naam bij de foto komt zodat eeuwige roem je deel zal zijn.”
Ze gooit haar fiets in de struiken en grist de camera uit mijn fietsmand.
Yes, toch gelukt.
Kahdra neemt de regie altijd stevig in handen, als ze fotografeert. Ze heeft gevoel voor belichting, setting en timing.
“Kijk vooruit,” sommeert ze. En daarna “moet ik iets naar links kijken, mijn handen anders doen en niet zo stom staan te lachen.” Ik roep dat ze wel mijn schoenen erop moet zetten, vooral ook mijn schoenen.
“Ja, dat weet ik nu wel, dat heb je al zes keer gezegd,” reageert ze. Na vijf minuten is het klaar. Ik fotografeer haar meteen ook nog even. Ze zet haar droevige blik op, staat als een Utrechtse Eline Veere over de Kromme Rijn te turen. We bekijken de foto’s. Ze zijn gelukt, constateren we. Kahdra is al weer een beetje vergeten dat ze chagerijnig dient te zijn. We stappen op onze fietsen. En ik let erop dat mijn jurk niet tussen de spaken komt. Wanneer zal mijn mooie dochter eindelijk eens jurken gaan dragen? denk ik hopend, terwijl het paardenstaartje weer voor me fietst.
