Ik heb de sauna ontdekt. Dit is de enige plek waar iedereen ongejurkt rondloopt. Ongeschreven regel: gluur niet naar elkander.
Ik ben onderweg naar een stoombad. Het is stil en vreedzaam in de sauna en er is bijna niemand. Ik loop naakt door het groen, de bomen ruisen. Koud heb ik het niet, want ik kom net uit een zeventig gradenhuisje. Ineens hoor ik: “Hee, Maria! Nou, da’s ook toevallig!” Nee-nee-nee! Ik wil niet herkend worden in de sauna. Ik ben poedelnaakt. Anoniem, laat mij anoniem zijn! Straks kom ik hier studenten tegen, o, help. Langzaam draai ik me om. Daar staat een oude collega van vroeger monter in badjas te dweilen. Hij bekijkt me van top tot teen. “Zie ik jou ook eens naakt!” roept hij blij. “Wie wil dat niet?”
Is hier ergens een luikje zodat ik door de grond kan zakken en verdwijnen? “Blijven staan, rug recht,” denk ik. Ik geef hem een hand en informeer hoe het met hem is, en vooral wat hij hier doet.
Hij vertelt kort zijn levensverloop tot dan toe: Gescheiden (verbaast me niets, hij is een notoire vreemdganger. Hij bedoelt waarschijnlijk dat hij eruit is geflikkerd door zijn vrouw), huis verkocht onder de prijs, schulden daardoor. Nu werkt hij zich drie slagen in het rondte om alles af te betalen, zowel in het onderwijs als in de sauna. De journalistiek heeft hij vaarwel gezegd. Opvallend, want hij was een topjournalist, maar “hij was er ineens klaar mee, met dat gelul over nieuws.” Hij heeft zijn leven gebeterd “Ik ben gestopt met al die vrouwen,” verkondigt hij ernstig, “het levert uiteindelijk niets op. Ik wil meer diepgang in mijn leven.”
Nu herinner ik me dat ik hem altijd op de gekste plekken in een bepaalde functie tegen kom. Hij is er een van twaalf steden en dertien ongelukken, een soort Ramakers uit de Bomansverhalen. “Kom je zo naar mijn opgieting?” vraagt hij. “Ik doe hier een opgieting, op klassieke muziek.” Ik beloof te komen. Maar er staat een lange rij voor zijn opgieting, het is vol en ik kan er niet meer bij. Zijn opgietingen zijn zo populair dat er mensen van ver speciaal voor naar de sauna komen.
Even later zie ik hem met een opvallend mooie, donkere vrouw in het water liggen, een soort Namibische prinses. “Mag ik je voorstellen, mijn nieuwe vriendin.” Hij is trots. “Mooi is ze he? Ze kan geen Nederlands.” Ik wil bijna zeggen: “Het is een prachtexemplaar,” maar ik zeg: “Ja, ze lijkt me heel leuk.” En ik zeg iets aardigs in het Engels tegen de Namibische prinses. Ze lacht haar prachtige glimlach. Ik zie een mooie, lieve, hele onzekere vrouw. Hij duikt het water weer in. De Namibische prinses loopt voorzichtig achter hem aan, via het trapje steeds dieper het water in.
Het is donker geworden. Onder het water van het warme zwembad zijn lampen. Het water ziet er daardoor magisch blauw uit. In de bomen hangen lampionnen. Het lijkt hier op een sprookje uit Duizend en één Nacht. Alleen zouden we geen badjassen met slippers moeten dragen, maar mooie jurken. Op de achtergrond hoor ik mijn oude vriend zachtjes praten met de Namibische prinses. Wat voor jurk zou zij straks aandoen, over dat prachtige, donkere lichaam?
Tips
Vier redenen om naar de sauna te gaan
-
Totale ontspanning van je lijf en geest.
-
Everybody is equal, want iedereen is naakt.
-
But some are more equal, je zult zien dat jouw lichaam er prima mee door kan. Iedereen (echt iedereen) heeft bijvoorbeeld een buikje, dus je hebt niets te mokken.
-
Nergens voer je zulke diepe en relaxte gesprekken als in de sauna met je vriendinnen.
