Ik ben 100% Nederlands, ondanks wat Spaanse en Duitse invloeden van moeders zijde. Ik ben dan ook bekend met het fenomeen van overal iets over de zagen hebben. Als Nederlander dien je te zeuren, ruzieën en polderen totdat de feiten je inhalen, in dit geval de inhuldiging van koning Willem Alexander. Tot die tijd is het zaniken-troef. Het zou verdacht zijn als je ineens met zijn allen vierkant ergens achter gaat staan of nog erger: trots op zou zijn. Dan in ieder geval verdeeld trots.
Zodoende toog ik in deze jurk naar het Utrechtse Kroningsdebat, waar ondermeer de (nog) burgervader Aleid Wolfsen aan meedeed, evenals Jutta Chorus die een boek maakte van de koningin. Oorlogsjournalist Arnold Karskens die tegen de constiutionele monarchie is (ceremonieel mag wel), de voorzitter van de Utrechtse Oranjevereninging en nog een paar kritische historici. Het kniezen kon beginnen. Ik zat op de voorste rij, op het puntje van mijn stoel, klaar om mee te doen.
“Ha, wat kost dat Koningshuis, wel niet?!” bespraken we, maar die discussie werd ‘door de eeuwen heen altijd al gevoerd.’ Maar hee, moeten we soms zomaar over die obscure achtergrond van Maxima heenstappen? Die potentiële mensenrechtenschender van een papa Zorreguita zit wel mooi aan het banket met schoonzoon Koning Willem Alexander. God mag weten wat een kwade inblazingen hij doet. Moet je dat willen, als Nederlander? Nou?! Welnee, zoveel invloed heeft hij niet, en die schendingen zijn nog steeds niet bewezen, werpt iemand tegen. ‘Rood redt de kroon, het zal weer eens niet,’ mokt een ander. De voorzitter van de oranjevereniging schudt het hoofd. De koning bindt ons samen, weet hij. Hij krijgt bijval en hoongelach. Meningen vliegen over tafel. En by the way, voor het geval we dat vergeten waren, Bernard was ook geen lieverdje. Wat we daar niet mee te stellen hebben gehad, als volk zijnde.
‘Maar het is toch ook gewoon leuk, de koning en de prinsesjes en al het gedoe erom heen?” piep ik uiteindelijk wanhopig luidop. De zaal is inmiddels bij het debat betrokken, en ik ben bang dat als we zo doorgaan, het hele koningshuis straks nog naar huis wordt gestuurd. Daar gaat ons Koninginnedagfeestje. En de nationale Oranjesoap. Gelukkig, men knikt. Het debat loopt trouwens ook ten einde, want thuis staan bij menigeen de piepers al te dampen. Ik trek mijn jurk recht en loop samen met de andere Nederlanders naar de bar. We proosten op de koning en de koningin en op Beatrix.
Op de fiets terug voel ik me weer gevoed en gelaaft. We hebben weer heerlijk mogen ziegezagen, zo samen. Nu weet ik weer waarom ik Nederlander ben. Leve de koning, Hoera, hoera, hoera!
Info:
-Jurk: Zijne Koninklijke Hoogheid, Noordstraat 86, Tilburg.
Alle jurken van Zijne Koninklijke Hoogheid zijn met de hand gemaakt, en enig in hun soort. € 85,-
-Klompjes: Cuplé +/- € 200
