Dit stukje tik ik in een bruine tuniekjurk
De foto op dit plaatje is nog met ‘lang haar’. Ik kom net bij de kapper vandaan, sindsdien ben ik onherkenbaar. Dat heeft een aantal oorzaken.
Ik durf niet meer naar Kapper Heng aan de Oude Gracht, daar ze me verboden heeft om een half jaar te komen. Ze heeft gelijk natuurlijk, zo wordt mijn haar nooit lang. Maar misschien wil ik dat nu ook niet. Ik zoek een andere kapper uit, elders in Utrecht. Het is er rustig, schoon.
Daar komt de kapper. Ik slik. Nee. Wat komt hier binnen? George Clooney himself maakt zijn entree, met zijn knipschaar in de hand! ‘Vasthomo-vasthomo-vasthomo’ bezweer ik, maar niets wijst er op dat dit zo is. Hij vraagt hoe ik heet, en hij herhaalt mijn naam ‘Maria’ of ik een godin ben. Hij legt zijn handen op mijn schouders terwijl hij vraagt hoe ik mijn haar wil. Niet doen Clooney, niet die handen op mijn schouders, ik kan er niet tegen, ik word elektrisch. Voordat ik van de schrik bekomen ben, heeft hij al de schaar in mijn haar gezet. Clooney houdt niet van halve maatregelen. Hele plukken liggen binnen de kortste keren op de grond, en dat is opmerkelijk, want zo lang was mijn haar nou ook weer niet. Ik ben er met mijn gedachten niet helemaal bij. Zie een breed bed voor me, met spijlen ook nog, zo’n verschrikkelijk fout basic-instinctbed en en en – maar dan zonder ijspriem.
Ik had op moeten letten, want ik zie tot mijn schrik dat hij al een tijdje met de tondeuse in de weer is. Ik had moeten zeggen: ‘Ga vooral door, Clooney, maar niet met de tondeuse.’ Dat bedenk ik pas als hij zegt: ‘Wil je een puntje in je bakkebaarden?’ Ik word wakker en zie dat het gierend uit de hand is gelopen. Ik ben nog net niet kaal. Dit is echt Veel.Te. Kort. Wat is er gebeurd? Maarja, te laat. “Maak jij maar een puntje, Clooney” zeg ik, in arren moede. Hij heet eigenlijk Hassan, weet ik ook wel.
“Misschien valt het mee,” denk ik als ik op de fiets stap. Ik heb een lunchafspraak met Anna en Sofie, die zijn altijd goudeerlijk op momenten dat ik subtiliteit best op prijs zou stellen. Nu ook weer. Sofie begint keihard te lachen zodra ze me ziet en de andere zegt enthousiast (ze meent het nog ook): “Mooi haar! Zo wil ik het bij mijn zoontje ook knippen!” Foute boel dus. Echt hele foute boel.
En nu? Wroeging is mijn deel. Had ik maar naar kapper Heng geluisterd, die zo streng had gesproken dat ik een half jaar niet naar de kapper mocht. Nu rest er niets anders dan gewoon maar doorgaan met het leven. Bedenken dat er ergere dingen zijn. Zoals illegale organenhandel, die enge Trump of het smelten van de ijskap. Ja, er zijn ergere dingen dan George Clooney die je haar verknipt, echt.
Info: jurk, Superstar, laarzen, Chie Mihara
