Pieter Conemans doet niet mee aan wegwerpmode. Geef hem maar pakken van ouderwetse, zware kwaliteit. Een uitstapje van de jurk naar de broek. Er zijn er niet veel meer, die goeie ouwe old school herenzaken die je pak op maat vermaken en werken met 500 grams kamgaren....
Dat je er ouder op bent geworden, weet je. Maar het wordt confronterend als je studiegenoten van vroeger tegenkomt. Gister botste ik tegen Gleece op. Ik heb mijn zwarte cape aan en een pied-de-poulejurkje van heel vroeger. Ik moet goed kijken. Deze man met kort haar,...
Je kunt op twee manieren tegen de pont tussen Ijmuiden en Newcastle aankijken. Of je vindt het een diepe tragedie, óf je ziet er de lol van in. Allebei kan ook. Ja, de ferry heeft iets droevigs. De taxfree winkel op dek zeven, waar de mensen zich als sprinkhanen op de...
Voor je er erg in hebt, zit je in je goeie jurk op de boot naar Newcastle. Goede vriend Gerrit heeft het geregeld. Waarschijnlijk organiseert hij al deze voor-een-prikkie-in-het-buitenlandreisjes omdat hij dan mag roken. Ooit heeft hij voor zichzelf de wet ontworpen...
Ik fiets naar mijn werk, in mijn gekleurde jurkje. Het is een beetje fris, er komt damp van het stadsriviertje waar ik langsfiets. De eerste geluiden van de stad klinken. Borden worden rammelend buiten gezet. Het is in ieder geval niet meer donker ’s ochtends....
Benodigdheden: 2 speldjes, elastiek, eventueel een bloem. Kijk verder in het videootje van 1 minuut hoe je je knot maakt! Voordeel: staat altijd mooi, bij jong en oud en het kan met kort haar en lang haar. ...
Nederlandse verkoopsters zijn eerlijk, maar soms slaan ze door. Zoals daarnet. Ik sta in de winkel een jurk te passen. Een mooie groene jurk, hij is in het randje van de uitverkoop. Een maat te groot, dat wel, want het is de laatste. Ik kijk in de spiegel. Hij zwiert...
“Gister is geweest, morgen is een verwachting, concentreer je op nu.” Ik ving deze flart pas op in de trein. Ik droeg een rood jurkje. Typisch zo’n uitspraak van grote stappen – snel thuis. Als je het verleden zou uitvlakken, zou je namelijk niemand meer zijn....
Hij hoort bij het Utrechtse straatbeeld, de in maatpak gestoken strafrechtadvocaat Willem Jan Ausma. Wie? Die met die immer hoogblonde dos. Ik vroeg hem van de hoed en de rand. Letterlijk. Waarom zijn ze altijd zo onberispelijk, die pakken? ...
Dit stukje tik ik in mijn zwarte jurk. We zitten aan tafel te eten, mijn tienertweeling en ik. “Ga jij ook naar het feest van Frank?” vraagt zoon. Dit is het eerst dat ik de naam ‘Frank’ hoor vallen. “Tuurlijk, lachen man, gaan we een fitti zetten.” zegt...
