Het is niet voor niets dat Sinterklaas voor kinderen is. Hij is een oude man, met een baard die ze kennen van Harry Potter. Sinterklaas is een leuk verkleedpartijtje elk jaar, voor de kleinen. Stoomboot optuigen, schimmel regelen, Veel pepernoten en snoep, ludieke acties verzinnen. Knecht spelen terwijl je in het dagelijks leven manager bent. Hoe vaak heb ik niet een Piet met een cognagbuikje over het schoolplein zien huppelen – eindelijk de stropdas af en het Ogerpak uit. En dat allemaal voor de kinderen, die na hun zesde voor de ouders doen of ze er in geloven. Het geeft niet. Sinterklaas moet blijven. Wat wel jammer is, dat er zo’n gat valt na je kindertijd.
Daar moet iets aan gebeuren, vinden vriendin Kerstin en ik. We missen al jaren dat intense gevoel van Sinterklaas, de spanning en de blijdschap. Het is eigenlijk een feest van creativiteit en vrolijkheid. Heel Nederland schrijft gedichten voor elkaar – hoe tof is dat? En dan de kunstwerkjes in de vorm van surprises, hoewel ik toe moet geven dat dit nooit mijn kernkwaliteit is geweest. Vroeger kwam het al niet veel verder dan een kwak geverfd papiermaché die een schildpad moest voorstellen, met binnen in een doosje playmobiel. We missen het, concluderen we als we een handje pepernoten nemen bij ons biertje. We willen Sinterklaas opnieuw uitvinden, met de goede dingen uit de traditie, maar dan voor volwassenen. En wat is het verschil tussen kinderen en volwassenen? Wijsbegeerte. Kinderen willen groeien, grote mensen willen verdiepen.
Kerstin en ik praten lang over ons Sintverlangen in het café de Rat. Ze hebben er pepernoten, dat scheelt. We missen Sint. We zouden een Sint willen die ons raad geeft, die strenge dingen zegt zoals vroeger onze moeder, die zich nergens voor schaamt, maar die ook een milde visie heeft en ons een hart onder de riem steekt. En waarom zou dat een man moeten zijn? Met een vaag Gandalfkapsel en een vale spijkerbroek onder zijn tabbert? We constateren dat we eerder een raad aannemen van een wijze oudere vrouw dan van een vieze oude gluiperd met een versleten mantel en een kegel. We regelden een wit jurkje, Louboutins, een rode kazuivel en de mijter. Er komen twee pietjes, want Sint Klazin wil wel knechten. Een blonde en een donkere Piet, “Als ze maar werken.”. Kerstin is één van de oprichters van het vrouwencafé in Gouda. Daar willen we de Sint Klazin haar entree laten maken. Het lukt. De zaal in Gouda (Gouda studio’s) zit vol. Klazin, grijs lang haar, wit jurkje en rode lipstick komt binnen alsof het altijd zo geweest is. Misschien is dat ook wel zo, maar weten we het niet.
Onderschat de Goudse vrouwen niet. Er worden vragen gesteld aan Sint Klazin. uiteenlopend van “Zal Frankrijk ook uit de EU stappen” tot “Ik ben verliefd op een getrouwde man, wat moet ik doen?” Sommige vragen zijn anoniem, op papier in een mand, sommigen worden vanuit de zaal geroepen. “Wat zijn uw ambities, Sint Klazin? Komt u terug? ” Pepernoten en poëzie zijn er ook. Aan het eind krijgt iedereen een persoonlijke wijsheid mee in een envelop, van de hand van Sint Klazin zelf. Om daarmee over het leven na denken. Om het leven van een andere kant te bezien. Het wordt een avond met poëzie en zang (Sint Klazin zong ook, op verzoek). Klazin treedt uit de anonimiteit, she’s back!
Wil je Klazin ook inhuren, mail dan naar KlazinaElisabeth@jurkenvanmaria.nl . Dan zal ze komen, niet op haar schimmel maar op hakken. Je kunt haar alles vragen, haar antwoorden zullen verrassend (en soms shocking?) zijn – ook leuk voor je bedrijf als teambuilding en om de boel eens op te schudden.
Het verhaal van Sint Klazin.
Klazina Elisabeth (“Sint Klazin”) komt uit uit Frankrijk, uit Aix-en-Provence, het gebied waar ook Jeanne d’Arc vandaan kwam. Haar roots liggen bij de Katharen, een stroming uit de twaalfde en dertiende eeuw. De Katharen maakten geen onderscheid tussen mannen en vrouwen, en predikten vrijheid van geweten. Ze geloofden in het licht van je verstand en je hart. Sint Klazin is dan wel Katholiek, maar heeft heimelijk Kathaars gedachtengoed. Van heinde en verre reizen mensen het hele jaar door naar Klazin toe, om raad te krijgen voor een levensprobleem, werk, of tobberij. Nooit komen ze teleurgesteld terug. In november en december gaat ze naar Nederland. De rol van Klazin heeft ze al eeuwen, het wordt doorgegeven van moeder op dochter. Haar connectie met Sinterklaas: “Vriendelijke oude Spanjaard, die in Nederland wordt gepersifleerd door veertigers in de midlifecrisis.”
