Deze jurk had ik gister op een feest aan. Een geweldig zomerfeest. Ik werd ontvangen met champagne.
Als je geen alcohol drinkt, valt je pas op hoe erg de samenleving is doordrenkt van alcohol. Er is vaak geen alternatief voor champagne, een enkele keer een spa rood. Ik giet de champagne heimelijk bij de planten of ik doe het bij iemand anders in het glas, die het meestal niet eens doorheeft. Ook in de kroegen is het belabberd met de alternatieven voor drank. Ik ben een kroegtijger die niet drinkt, dus dan ken je de niet-alcoholische drankkast. Colaatjes, jusjes, frisjes – buuuh! Steeds meer goede 0%-bieren, dat wel. Sommige café’s hebben kwaliteitsthee. Maar ik voel me een mietje als ik thee drink, zeker kruidenthee. ‘Pak je bezem en vlieg terug!’ riep een man een keer toen ik van een kruidenthee nipte, maar het zou kunnen dat dat met iets anders te maken had. Je wordt vaak openlijk aangevallen als je niet drinkt. Je bent de partypooper. ‘Drink je geen alcohol?!’ De vraag zou net zo goed kunnen zijn ‘Ontduik jij de belasting?!’ of ‘Was jij je handen niet nadat je hebt gepoept?!’
Na tweeën worden de meeste drinkers irritant. Zelf vinden ze van niet. Een vriend van me ging me pas nog om tien over twee demonstreren hoe je een vrouw moet versieren. Hij had tich vaasjes in de mik. ‘Let op’ zei hij zelfverzekerd, terwijl hij zich verstappend op twee vrouwen afliep die met elkaar in gesprek waren. Hij sloeg zijn armen om ze heen. Een van de vrouwen keek geërgerd, de ander legde zijn arm terzijde. Hij bestelde rap twee wijntjes voor ze en knoopte een gesprek aan. De ene vrouw deed een stap opzij en gaf een knipoog naar haar vriendin. Hij zag het niet. Ze namen de wijntjes aan. Ik zag ze iets op een bierviltje noteren. Trots kwam hij terug, met twee telefoonnummers van elk negen cijfers. De vrouwen waren met hun wijn in een verre hoek van het café gaan staan.
Ik danste inmiddels op tafel en schreeuwde mee met een lied, want ik heb geen drank nodig voor aangeschoten gedrag. Nu kan ik eindelijk heel hard meehuilen met de wolven in het bos, al ben ik nuchter. Dit is overigens een goede reden om mij geen drank te geven, want de rampen zijn niet te overzien als ik wél dronken ben. Heb ik alchohol in het bloed, dan vind ik eigenlijk iedereen een lastige vlieg. Alle middels mijn opvoeding kunstmatig aangeleerde beleefdheid valt weg, alleen mijn directheid blijft over.
“Klootzakkeeeee!” roep ik dan bijvoorbeeld in een volle kroeg. Daar maak je geen vrienden mee.
Na tweeën schiet ik met drank de melancholiek in, en kan niet meer stoppen met huilen over het leed van de wereld in zijn algemeenheid en de mensen om me heen in het bijzonder. Met drank ben ik een hele vervelende vrouw. Het nare is dat ik dat zelf de volgende dag ook constateer, dat ik eigenlijk een hele vervelende vrouw ben. Zo’n constatering is een beroerd begin van de dag, en dan heb ik het niet over die kabouters die met hamers binnen in je schedelpan aan het slaan zijn. De fiets die je kwijt bent. Hoe vaak ik niet de volgende dag door de stad heb gedoold van kroeg naar kroeg, op zoek naar mijn fiets.
Ik denk dan ook dat het ooit een prima beslissing is geweest om geen alcohol meer te drinken. Zouden meer mensen moeten doen: het heeft alleen maar voordelen. Ik ben een paar drinkebroertjes en -zusjes kwijt, maar die hadden toch al jaren niets nieuws meer te melden. En een nog groter voordeel: ik heb geen rode wijn geknoeid op mijn mooie groene jurk.
