“Het is een schande”, hoorde ik een provinciaal ogende mevrouw sissen toen ik voorbij liep in dit jurkje. Ik had de verkeerde jas aan, een leren jack. Toegegeven, dan is dit jurkje erg kort.
Het is niet de eerste keer dat ik underdressed ben. Een paar jaar geleden ging het ook mis. Ik was bij de Europese Unie, bij de Greenweek, met nog een aantal journalisten. Iedereen had een pak aan, of een blazer met een overhemd en stropdas. Ik was de enige in een spijkerjurkje met cowboylaarzen. In arren moede ging ik de rebel maar uithangen, maar eigenlijk moet het natuurlijk omgekeerd.
Ik herinner me dat mijn huisgenoot ging solliciteren, ze was net cum laude afgestudeerd. Ze wilde solliciteren voor een promotieplek. De hele sollicitatie had nogal een hoog postmodern gehalte. ‘Ik heb geen zin in de baan en ook geen zin om te werken, maar ik moet iets,’ was haar motivatie. Ik waarschuwde dat ze dat niet op haar sollicitatie moest zeggen. Ook vroeg ik wat ze aan deed. Zelf was ik nog niet afgestudeerd, al werd het zo langzamerhand tijd. Ik had het in die tijd vooral druk met mijn haar laten groeien.“Gewoon dit,” zei ze. Ze droeg een rok van een vage stof, waar de mottengaten in waren gevallen. “Er zitten gaten in je rok,” wees ik. Ze pakte een nietmachine en niette de gaten dicht. Op de rok droeg ze een zo mogelijk nog waziger trui, zelfgebreid, zo’n ding met emotionele waarde. Hij was open gehaald, maar ze had hem zelf weer dicht gemaakt met een kleur wol die erop leek. De hele outfit was eigenlijk geen porem. “Wil je een overhemd van mij lenen? Ik heb nog wel een witte blouse,” bood ik aan. Maar ze wees mijn aanbod geïrriteerd van de hand. “Ik solliciteer gewoon als mezelf,” zei ze. Ze is op twee universiteiten aangenomen, in Amsterdam en Utrecht, dat wel.
Underdressed is erger dan overdressed. Als je in je galajurk in de metro zit, soit, niet erg. Mensen zullen denken dat je een concert moet geven in de arena, omdat je een wereldberoemde zanger bent die zij toevallig niet kennen. Opera waarschijnlijk. Maar als je underdressed bent, wordt je uitgelachen of verfoeid. Het kán goed aflopen, kijk naar het voorbeeld van mijn vriendin, maar meestal is heimelijk hoongelach je deel. Daar kun je lak aan hebben, maar leuk is het toch niet. Moraal van dit verhaal: beter overdressed dan underdressed. Dit jurkje ga ik met meer beleid aandoen. Al interesseert het me weinig wat provinciale 80+’ers over me fluisteren.
info: jurk, Steps, laarzen, Fred de la Bretoniere, riempje, markt.
Tips:
Wat trek je aan bij een sollicitatie?
- Dat ligt een beetje aan het bedrijf. Is het een formeel, competentiegericht bedrijf, ga dan voor de zekerheid heel netjes. Pak niet teveel uit. Pumps, maar niet te hoog, geen uitbundige kleuren, geen decolleté. Geen korte jurk, lengte op de knie. Doel van je outfit: niet opvallen maar een goede indruk achterlaten.
- Solliciteer je in een ‘lossere’ sector? Laat dan meer van jezelf zien, maar dwing mensen niet een mening over je kleding te vormen. ‘Rustig persoonlijk,’ zou ik zeggen. En netjes.
Don’ts
- decolleté
- jeans
- zware make-up
- ultrakort jurkje
fotografie: Suzanne Snelting
