Deze jurk, via mijn partner LIVStores , is een tijdloze oerjurk. Hij is van D’étoiles Casiopé een Frans merk dat zich richt op duurzaamheid in de rechte zin van het woord: kleren van lange duur, de kwaliteit is goed. Dus geen flinterdunne jurkjes van een polyesterblend van kledinggroothandels als H&M en Zara, die na één seizoen weg kunnen, maar kleding die je jaar na jaar uit de kast haalt. Daarbij is de jurk gemaakt van gerecycled materiaal. Zo min mogelijk milieubelastend, en op een normale manier gemaakt, door meerderjarige mensen (geen kinderarbeid), op normale tijden (niet van 6 tot 22:00 ’s avonds) en met normale lonen (geen 22 cent per uur). Een jurk die je met een zuiver geweten kunt dragen, als het ware.
Dat kan namelijk vaak niet, en daar wil ik het toch nog een keer over hebben. Mode is heerlijk, het is je persoonlijke kunstvorm. Maar het is ook een scheefgetrokken industrie, waar kinderarbeid en zelfs slavernij schering en inslag is en die bovendien zeer milieuvervuilend is. Kleding blijft de op één na vervuilendste industrietak ter wereld. Het is idioot dat de prijzen van kleding in de afgelopen jaren nauwelijks gestegen zijn. Dus als je denkt: “Hoe kunnen ze het ervan maken,” dan klopt dat idee. Ergens in de keten worden mensen uitgebuit, voor dat hemdje of jurkje dat je het volgende seizoen weer weg doet. Tot zover het dondergedeelte van deze preek.
Maar je kunt modeliefhebber zijn zonder indirect mee te werken aan kwalijke zaken. Dat kan op verschillende manieren.
- Door je gedrag te veranderen: minder kleding kopen, maar betere kleding.
- Door te letten op de duurzaamheid van de productie en of het fair fashion is (goede arbeidsomstandigheden).
- Door ook tweedehands te kopen.
Gedragsverandering vind ik persoonlijk het moeilijkste. Het is voor fashionlovers in 2020 zoiets als geen snoep mogen eten terwijl je in Jamin loopt. Overal word je om de oren geslagen met mooie jurken, ook als je thuis achter de computer zit via online pop-ups van kledinggrootgrutters als About en Zalando. In één keer alles anders doen, werkt bij mij niet. Misschien kun je geleidelijk je gedrag te veranderen. Dat je van jezelf alleen in de sale mag kopen, in juli en januari. En dat je dan let op fairtrade en duurzaamheidslabels, stel er vragen over, kijk op internet. Ik heb nu als regel ingesteld: één nieuwe jurk erin, twee eruit. Dat ruimt enorm op en helpt me ook mezelf in te perken. Als je een gedragsverandering wilt bewerkstelligen, moet je jezelf aan banden leggen.
Tweedehands kun je meer losgaan. Tweedehandskledingstukken zijn unieker dan nieuwe kleding. Ze hebben de tijd overleefd en zijn sterk, anders zouden ze niet meer in de winkel hangen. Er komen steeds meer goede tweedehands kledingwinkels. Hier in Utrecht heb je bijvoorbeeld Sisters, een verfijnde tweedehandskledingboetiek, aan de Oude Gracht.
Qua schoonheid en duurzame fashion raad ik natuurlijk mijn favoriete winkel LIVStores aan, waar ik deze jurk ook vandaan heb. Niet alleen omdat je dan in ieder geval garantie hebt van fair fashion, want dat zegt nog niets over hoe mooi je jurk is. Maar ook omdat de kleding (meestal made in Holland) écht bijzonder is. Er hangen geen massageproduceerde kledingstukken, maar unieke exemplaren. Marjan Londeman heeft rechtstreeks contact met de ontwerpers. En alle kledingstukken zijn onverwoestbaar. Alles wat ik van LIVStores heb, is nog steeds zo goed als nieuw, na al die jaren. Net als vroeger, toen ik als puber nog een jurk aanhad van mijn oudtante (de zus van mijn opa), een jurk van 80 jaar oud. Ik pas die jurk nu niet meer, het was maat 34 ofzo, en ik ben hem helaas kwijt. Maar dat is zoals kleding moet zijn. Niet aan modegrillen onderhevig, maar passend bij jouw stijl en van een kwaliteit die je jaren later ook nog aan kunt. Vandaar dit reclamealineaatje voor mijn geliefdewinkel LIVStores!
Foto gemaakt door Reisgenoot, in Cadzand. De zee is heerlijk nu in september, maar dat is een ander verhaal.
Lees ook
