“christendom is achterlijk,” hoorde ik pas weer een achttienjarige blaag in de trein zeggen. Ik word een beetje moe van dat geschimp op christenen, soms ‘christenhonden’ genoemd. Alsof we nog steeds via kruistochten mensen proberen te bekeren tot het enige ware geloof. Alsof je nergens over mag twisten, omdat we anders brandstapels oppoken voor ketters. Doen we niet. Bij ons mag je overal kritiek op hebben, en niemand is het met elkaar eens. Alle schakeringen heb je binnen het christendom, van zwarte kousen tot naaldhakken, van ultra-orthodox tot vrijzinnig. Bij die laatste groep hoor ik.
Bijna elke week wordt er wel een kerk verkocht, het aantal kerkgangers loopt terug. Toch blijven de christenen. We hebben hier iets te doen, in dit ondermaanse. Die taak is niet om zoveel mogelijk zieltjes te winnen, hoewel ik moet toegeven dat hier de meningen intern over verdeeld zijn. Wat er over blijft van het christendom is ongeveer de kern: “God lief hebben boven alles en je naaste als jezelf.” Zo rijdt er nog een busje van Emmaus, die tweedehands spullen inzamelt voor een goed doel. Zo zie je bij de supermarkt een dappere collecterende Heilssoldaat, die zwervers helpt aan onderdak.
Het idee van goed zijn voor de ander is christelijk. Dat idee leven we zelf vaak niet goed na. Ik schaam me vaker voor christenen dan dat ik er trots op ben. In de islam, onze concurrerende religie, heb je ook een dergelijke regel, maar daar is ‘de ander’ toch vooral de moslimander. Bij een aardbeving of een andere ramp komt er weinig financiële steun vanuit de moslimwereld, want ja, de slachtoffers zijn geen moslims.
We hebben de historie niet mee. Als ik denk aan bijvoorbeeld de pogroms, stijgt het schaamrood me naar de kaken. Maar is dat de christenen te verwijten? Zouden de Germanen minder erg zijn geweest? Ik zie dat meer als een primaire territoriumdrang, uitbreiding van de apenrots. En daarbij gebruikten ze het Christendom als legitimatie. Varianten zijn er: Communisme, islam, de Hunnen. Het is een primitieve manier om anderen te dwingen zich bij jou aan te sluiten, zodat je groep groter en sterker wordt. Doen de apen ook.
Dat de overheid alle voordeeltjes voor christenen wegsnoeit, is terecht. Gelijke monniken, gelijke kappen. Afkomst of religie maken niet uit, daar zijn we een land voor. christenen moeten aan de andere kant stoppen met hun calimerohouding. Pogroms en misstanden zijn geweest, mea culpa, maar we gaan door. Net als dat Nederland doorgaat ondanks ons slavenhandelverleden. Nu is nu. Dus: Er zijn voor je naasten, de mensen die op je pad komen. Niet oordelen, opdat je niet veroordeeld wordt. Alle dingen onderzoekend, maar het goede behoudend. In liefde, met je rug recht, net als Jezus.
