Onlangs ben ik verzeild geraakt in een massagesalon. Massages zijn niet mijn ding. Lees hier waarom
De Reisgenoot was jarig en aangezien hij een Boeddha in mensengedaante is, vroeg ik hem of hij een massage wilde als cadeau. Een echte, ergens in Utrecht, bij mensen die ervoor hadden geleerd. “Graag!” zei hij meteen. Ik vroeg of hij dan wilde dat ik erbij was, of liever alleen, dat laatste was zeker ook een optie. Ik kon me dat heel goed voorstellen, vervolgde ik, het is toch een ervaring die je misschien alleen wilde beleven, helemaal met jezelf, in je eigen huid. Al zijn massages in deze eeuw namelijk heel hip en al rijzen massagesalons als paddestoelen uit de grond, ik heb het er niet per se op. Ik heb het wel op aanraking, heel erg zelfs, op knuffelen en op allerlei ander fysieks, dat is het niet, maar een masseur moet wel van heel goede huize komen wil hij een meerwaarde hebben ten opzichte van een privémassage. “Ik vind het nog leuker als jij meegaat,” zegt de Reisgenoot. Het is zijn cadeau, dus ik ga mee. En het raakt me dat hij samen iets wil beleven. Ik ben ook wel benieuwd naar de wereld van de massagesalons waar iedereen zo over kirt. Ik besluit me maximaal positief op te stellen.
Bij binnenkomst worden we begroet door een meisje met bijna de goede kleur foundation. Ze heeft een glimlach en een ruis in haar stem.“Namastééj,” wil ik cynisch zeggen, maar ik hou me in. “Goedemorgen, “ en ik glimlach echt heel vriendelijk terug. “Wilt u eerst nog gebruik maken van het toilet?” ruist het meisje In het natuurstenen toilet met klankschaalgeluiden is de laatste wc-rol bijna op. Ik wil dat zeggen, als ik terug ben, maar het zachte klankschaalgedruis en de geur van lotus, weerhouden me van het onderwerp ‘wc-rol’. Ik wil geen partypooper zijn. Hallo, de Reisgenoot is jarig.
Het oogt absoluut zinnelijk in de massagekamer waar we naartoe zijn begeleid. Lichtbruine handdoeken over de massagetafels, we moeten met ons hoofd op een soort gat liggen. In dat gat is niets anders te zien dan het staal van de massagetafel, in arren moede sluit ik mijn ogen. “Wat fijn dat je jezelf ook verwend hebt met deze massage.” Zegt het meisje met lucht in haar stem.
Is gehoord: ‘Jezelf verwent.’ Er zijn mensen die zeggen: ‘ Ik heb mezelf vanmiddag eens lekker verwend. Ik heb een geurtje gekocht.” Ieieieiei. Vaak zijn de zichzelf-verwenners rijp voor therapie, en als ze die eenmaal afgerond hebben, zullen we ze regelmatig zinnen horen zeggen die beginnen met ‘ik kies ervoor’. “Ik kies ervoor om mezelf vandaag eens lekker te verwennen.” Ik wil vinnig reageren op het meisje, donder op, ga jezelf verwennen, maar ik zeg niets. Niet rellen, niet altijd met het gestrekte been erin, we zitten hier in een massagesalon, ter ere van het bestaan van De Reisgenoot. Doe lief.
Het masseren is o.k. De Reisgenoot zelf doet het beter, denk ik. Het meisje kneedt serieus voort, ik vraag me af waarom ze dit een leuk beroep vindt. Ik lig met gesloten ogen met mijn gezicht op het gat. Als ik mijn ogen open, heb ik weer uitzicht op de stalen poot. “Heeft u last van uw schouder?” vraagt het meisje met de ruisende stem, zo dicht bij mijn oor dat ik me rot schrik.
“Nee.”
“Ik ga hier toch even masseren, ik voel een knoop,” vervolgt ze. “Als ik je pijn doe, geef het dan aan.” Ze begint zo hard te masseren dat het niet leuk meer is.
“Dit doet pijn,” zeg ik. “Zie je wel! Dat dacht ik dus al! ” ze klinkt triomfantelijk.
“Nee, ik geef een grens aan. Je zei dat ik dat moest doen. Eerst deed het geen pijn, nu je zo masseert wel. Doe toch kalm.”
Het laatste wat ze zegt is dat ik toch knopen heb zitten ergens bij mijn schouder. Nog eigenwijs ook. Verder verloopt de massage zwijgend. Alleen de klankschalen klinken de hele tijd. Het schijnt dat klankschalen helpen voor ADHD’ers. Heb ik ergens gelezen. Ik word er horendol van. Liever Bach. Of desnoods Rammstein. Alles beter dan dat eindeloze gegalm alsof je in een peilloos diepe echoput valt.
De Reisgenoot had het heerlijk gevonden, en daar ging het om. We hadden voorts een superleuke dag. We lunchten aan de Voorstraat in Utrecht, we voelden alleen liefde en rust. Of dat met de massage te maken had, vraag ik me af.
