De vrouwen zijn opgerukt in vrijwel alle beroepsgroepen. In de rechtspraak en de geneeskunde, vroeger voorbehouden aan mannen omdat vrouwen nu eenmaal minder intelligent zouden zijn, hebben vrouwen allang de overhand. Het is een natuurlijk, organisch proces. De samenleving wordt er niet slechter op sinds de vrouwen participeren. In tegendeel.
Dan komt het venijn, veelal afkomstig uit de masculine hoek. In een kroeggesprek gister was hij er weer. Een vriend stelde dat de status van beroepen verslechtert als er meer vrouwen in die beroepsgroep zitten. Het is een hardnekkig gerucht, ik heb het vaker gehoord. Ook mijn broer beweert dat het zo is. Maar het lijkt onzin. Wetenschappelijk niet echt onderbouwbaar, zie ook beroepenstatusoverzicht van prof. A. Karsten. Alle top – 10 beroepen worden ook vervuld door vrouwen. Daarnaast: wie zegt dat het imago verandert? Ik heb een vrouw daar nog nooit over gehoord.
Wat maakt je beroepsimago trouwens uit? Het beroep van journalist, al ruim 25 jaar de baan die ik met plezier beoefen, bungelt ergens onderaan. Wat kan mij dat schelen dat media bij het uitschot beginnen te behoren. Ik vind journalistiek zo bevredigend dat ik nooit iets anders zou willen doen.
Het gaat dus niet om imago, maar of het werk bij je past. Mijn kapster vertelde dat ze van kinds af aan al kapper wilde worden. Ze heeft VMBO gedaan, daarna MBO, en inmiddels heeft ze 4 eigen winkels. Ik geloof dat er uit je komt wat in je zit, als je maar dicht bij jezelf blijft. Soms via omzwervingen, soms gewoon door het pad te bewandelen, waarvan je voelt dat je dat pad moet gaan. Als klein kind wilde ik schrijver worden. Toen ik 10 was, hoorde ik van het beroep van journalist. Dát wilde ik worden. Je kon iedereen alles vragen wat je wilde, daar een stuk over schrijven en daar nog geld mee verdienen ook. Dat leek me het einde. En het ís het einde.
Dat het beroep van journalist op nummer 58 staat, nog onder politie-agent (okay, dat is wel zuur, want dat is de vijandelijke beroepsgroep) kan me niet bommen.
Fotografie : Noor Kesseler
p.s.: duimpje op feestboek is fijn
